钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

湖上朱桥响昼轮。溶溶春水浸春云。碧琉璃滑净无尘。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

当路游丝萦醉客,隔花啼鸟唤行人。日斜归去奈何春。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

千步球场爽气新,西山遥见碧嶙峋。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

令传雪岭蓬婆外,声震秦川渭水滨。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

旗脚倚风时弄影,马蹄经雨不沾尘。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

属櫜缚裤毋多恨,久矣儒冠误此身。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

秋夜挑灯读楚辞,昔人句句不吾欺。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

更堪临水登山处,正是浮家泛宅时。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

巴酒不能消客恨,蜀巫空解报归期。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

灞桥烟柳知何限,谁念行。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

灞桥烟柳知何限,谁念行人寄一枝?

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了

七千里外二毛人,十八滩头一叶身。

钱,花着花着就没了;情,处着处着就散了;人,活着活着就老了


分享到:


相關文章: