寂寞又憂愁

寂寞又憂愁

寂寞又憂愁,當痛苦襲上心頭,

誰像我伸出分憂的手……

期望!……總是空懷期望幹什麼?……

歲月蹉跎著,韶華付東流!

愛……愛誰?鍾情一時不難求,

卻又無從相愛到白頭……

反省自己麼?往事消逝無蹤,

歡樂,痛苦,全不堪回首。

激情算什麼?遲早這甜蜜的病症

會煙消雲散,當理智開口;

只消你向周圍冷冷地掃一眼,——

人生空虛、無聊真堪憂……


寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁


寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁


寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁


寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



寂寞又憂愁



分享到:


相關文章: